
In 1976 kwam Luc Vanhees, als pas afgestudeerd Licentiaat Bewegingswetenschappen en Kinesitherapie, in contact met Professor Brasseur van de Franstalige Universiteit UCL. Professor Brasseur was in 1974 gestart met het eerste en enige programma voor hartrevalidatie in het Sint-Pietersziekenhuis te Leuven. Hier deed Luc Vanhees zijn eerste ervaring op inzake evaluatie en revalidatie van patiënten na een hartinfarct.
Na de verhuis van de UCL naar Woluwe, kwamen een 20-tal patiënten van Leuven over naar Pellenberg. In oktober 1977 vond de eerste trainingssessie plaats in het UZ Pellenberg. Het medisch toezicht was in handen van de jonge geneesheer-assistent Robert Fagard, terwijl de jonge kinesist Luc Vanhees verantwoordelijk was voor de motoriek, de veiligheid en de praktische uitwerking van het programma.
Na de revalidatie binnen de veilige ziekenhuismuren onder strikt medisch toezicht, deed de nood zich voor de positieve resultaten van dit programma te bestendigen. De lichamelijke en geestelijke conditie die men in Pellenberg moeizaam had opgebouwd, mocht niet zomaar verloren gaan. In overleg met dr. Fagard en in samenwerking met het Instituut voor Lichamelijke Opvoeding, werd op 10 oktober 1979 de allereerste conditietraining na de revalidatie in Pellenberg georganiseerd in het gymnasium van het Sportkot. Het initiatief viel zo goed mee dat er werd besloten om een echte sportclub voor hartpatiënten op te richten. Na enkele voorbereidende vergaderingen vond de stichtingvergadering van Harpa plaats op 21 december 1979, in een zolderzaaltje van de Faculty Club.